De Drentse traditie van de Jobingstaf

Manschappen van een brandweerpost die midden in de nacht urenlang in de struiken liggen bij een brandweerpost in een ander Drents dorp. Als de kust veilig is slaan zij een ruitje in om binnen te komen. En dan met zaklampen op zoek naar die speciale staf. De brandweerstaf was oorspronkelijk bedoeld als herkenningsteken van de brandweercommandant, maar hij groeide in Drente uit tot de gewilde Jobingstaf.

Onderscheidingsteken

Even terug in de tijd. Voor 1946 had de brandweer in Assen nog geen brandweeruniformen. Bij de levering van brandweerspuiten werden ook brandweerstaffen meegeleverd. Met de rode staf van 180 centimeter lang in handen was de brandweercommandant, gekleed in gewone burgerkleding, goed herkenbaar. Boven- en onderaan de staf zat versiering en bovenaan was een koperen knop bevestigd. Vaak was bovenaan ook een houten schildje met het gemeentewapen vastgespijkerd. De staf had echt de functie van onderscheidingsteken.

Dirk Jobing

Na de introductie van de brandweeruniformen in de jaren veertig verviel de functie van de staf. Dirk Jobing, verantwoordelijkheid voor het onderhoud van het materiaal in Assen, vond een staf en nam deze mee naar huis. Bij de opening van de nieuwe brandweerkazerne in Assen in 1951 werd de staf teruggegeven. Daar hing de staf jarenlang als sierstuk aan de muur. Totdat…

Informele contacten

Op een dag kwam een aantal postleden uit Meppel in Assen naar het materieel kijken. Stiekem hebben zij toen de staf meegenomen. De postleden in Assen ontvingen een week later bericht uit Meppel. Men zag het direct als een prima mogelijkheid de informele contacten tussen de brandweerkorpsen in Drenthe te stimuleren. Zo ontstond in 1972 het idee van de Jobingstaf als ‘wisseltrofee’. Op de staf kwam een plaatje met de naam van het korps dat de staf tijdelijk ín beheer’ had. Na twee weken was de staf weer vogelvrij.