Al van kleins af aan was Robert veel op de molen te vinden. Maar ook de brandweer maakte al van jongs af aan onderdeel uit van zijn leven. Drie van zijn ooms én zijn neef zitten en zaten er namelijk bij. “Als we vroeger een verjaardag hadden ging er altijd wel een pieper af. En als de auto er dan uit ging, stond ik vaak te kijken. Regelmatig reden mijn vader en ik erachteraan, wij woonden namelijk tegenover de kazerne in Usquert. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik steeds meer het gevoel kreeg dat ik aan de verkeerde kant van het lint stond.”
“Na een heftige uitruk kom ik tot rust op de molen”
Ongeveer tien jaar geleden was het zover en meldde Robert zich aan bij post Middelstum. Maar zijn eerste jaren bij de brandweer waren geen pretje. “Precies in die periode gebeurden er meerdere zware auto-ongelukken. Dat was heel heftig voor de ploeg. Maar dat heeft er wel voor gezorgd dat we een heel hechte band hebben gekregen. Het is een cliché, maar het is echt waar: we zijn één grote familie met elkaar. Dat is ook één van de dingen die het brandweerwerk voor mij zo mooi maken, naast het feit dat we klaarstaan voor de burger in nood.”
Brandweer en molen: beide zijn na zoveel jaren inmiddels onderdeel geworden van Roberts systeem. Zoals zijn schoenen altijd klaarstaan bij de voordeur voor een eventuele uitruk, zo kijkt Robert ook altijd automatisch even hoe de wind staat. “Dat is trouwens ook best handig tijdens branden en gaslekkages”, voegt hij lachend toe. Het enige nadeel van de combinatie is dat uitrukken vanaf de molen niet lukt. “De kazerne in Middelstum staat net te ver van de molen af, ongeveer acht minuten rijden. Dus als ik op de molen bezig ben, ben ik er even niet voor de brandweer. Maar misschien is dat juist wel goed.”
Dit en nog veel meer lees je in dit lentenummer!
Bezoek de pagina Blader door de krantBezoek de pagina Download de Brandweerkrant